BIBLIOTHÈQUE NATIONALE DE FRANCE

Na 10 jaar werkzaamheden opent dit jaar het museum van de Bibliothèque National de France (Nationale Bibliotheek van Frankrijk). Er zal een selectie van 700 tot 1.000 van de meest opmerkelijke stukken van de bibliotheek worden tentoongesteld zoals zeldzame boeken, prenten, foto’s, kunstwerken, antieke objecten, munten, medailles en kostuums.

De Bibliothèque National de France is een bibliotheek met een geschiedenis van meer dan 750 jaar. Één van de oudste culturele instellingen van Frankrijk en één van de belangrijkste bibliotheken ter wereld. In 1368 installeerde koning Karel V zijn boekencollectie in een speciaal ingerichte kamer in het Louvre. 10 jaar later bestond de bibliotheek al uit meer dan 900 boeken. De bibliotheek verhuisde met verschillende koningen mee naar verschillende paleizen en breidde gedurende de jaren steeds verder uit. In 1666 verhuisde de bibliotheek naar de rue Vivienne.

Begin 1700 vestigde de bibliotheek op de locatie waar deze zich nu nog steeds bevindt, tussen de rue Vivienne en de rue de Richelieu. De collectie werd georganiseerd in verschillende afdelingen; drukwerk, manuscripten, medailles en gegraveerde stenen, gegraveerde platen en verzamelingen prenten en genealogieën. Dit was ook de tijd dat wetenschappers en nieuwsgierigen toegang kregen tot de bibliotheek. Aan het einde van de 18de eeuw bezochten dagelijks bijna honderd mensen de bibliotheek. Beroemde schrijvers als Voltaire en Rousseau kwamen hier regelmatig. In de 20ste eeuw werd de locatie aan de Rue Richelieu te klein, waardoor er een enorm nieuw gebouw aan de Quai François-Mauriac in het dertiende arrondissement in Parijs werd geopend, de huidige locatie François-Mitterrand van de bibliotheek.

De Richelieu locatie bestaat nu uit de onderzoeksruimten van de Bibliothèque National de France (departementen Handschriften, Prenten en Fotografie, Munten, Medailles en Oudheden, Podiumkunsten en Muziek), de bibliotheek van het Nationaal Instituut voor Kunstgeschiedenis (INHA) en de bibliotheek van de École National de Chartes.

Met een budget van 241 miljoen euro worden verschillende zalen van de Richelieu locatie van de Bibliothèque National de France gerenoveerd en komt er een museum. Zo krijgt de Mazarine galerij, ontworpen door kardinaal Mazarin, de oorspronkelijke functie als tentoonstellingsruimte terug. Het is één van de zeer zeldzame barok galerijen uit de 17de eeuw die in Frankrijk bewaard is gebleven.

Een andere indrukwekkende ruimte is La Salle Ovale, met de bijnaam le Paradis Ovale (“het Ovale Paradijs”). Het is de tweede grote leeszaal van de Richelieu locatie van de Bibliothèque National de France. Deze werd gebouwd om tegemoet te komen aan de wens om gedurende de dag, maar ook ‘s avonds en op zondag toegang te hebben tot een ​​leeszaal. Er kwam een aparte ingang voor vanaf de rue Vivienne. De werkzaamheden startten in 1897 uiteindelijk werd de zaal pas in 1935 voor lezers geopend. Er zijn 150 plaatsen en de zaal zal gratis te bezoeken zijn voor publiek. Aangekondigd is dat deze zaal ook op zondag open zal zijn. De eerste leeszaal bestaat nog steeds en dateert uit 1881. Ook deze is gratis te bezoeken.

Er wordt een doorgang aangelegd die de rue de Richelieu en rue Vivienne met elkaar gaat verbinden. Via de doorgang loop je door de tuin waar ook een café komt. Bibliothèque National de France, 58, rue de Richelieu, 75002 Parijs.

Maison Gainsbourg

In het voorjaar van 2022 zal het voormalige huis van de bekende Franse zanger Serge Gainsbourg (1928-1991) de deuren openen voor publiek. De opening is een initiatief Charlotte Gainsbourg, dochter uit zijn huwelijk met Jane Birkin, tegenwoordig een bekende Franse actrice.

30 jaar na zijn dood fascineert de zanger nog steeds. Het huis is nu met graffiti bedekt en een plek voor vele fans om stil te staan bij het overlijden van de zanger. Gainsbourg was een spraakmakend persoon. Hij werd in 1828 in Parijs geboren als Lucien Ginsburg in een Joods-Russische immigranten gezin. Muziek kreeg hij van jongs af aan mee. Zijn vader was pianist en schilder en zijn moeder mezzosopraan. Gainsbourg wilde schilder worden, maar toen hij merkte dat hij daar niet verder in kwam besloot hij zich op muziek te richten. Naast zijn eigen muziek, schreef hij vele nummers voor andere artiesten. Hij experimenteerde met verschillende muziekstijlen zoals jazz, funk, reggae en elektronische muziek.

Regelmatig kwam Gainsbourg in opspraak door zijn artistieke levensstijl vol muziek, drank, mooie vrouwen en gitanes. Gainsbourg had een korte affaire met Brigitte Bardot, met wie hij het nummer “Je t’aime… moi non plus” opnam. Een nummer dat voor veel ophef zorgde. Toen de man van Bardot achter de opname kwam, waarin zij en Gainsbourg intieme geluiden maken boven een romantische melodie, was hij hier niet over te spreken. Bardot smeekte uiteindelijk Gainsbourg om het nummer niet uit te brengen. Gainsbourg stemde met tegenzin toe. Twee jaar later nam hij het nummer opnieuw op met Jane Birkin met wie hij toen een relatie had. Hoewel het lied in een aantal landen zwaar gecensureerd werd, groeide het uit tot een grote internationale hit.

Zijn bijnaam Gainsbarre is een fictief personage dat Gainsbourg zelf creëerde in zijn nummers. Gainsbourg is de verlegen zanger en Gainsbarre is de man die houdt van een uitbundige levensstijl met drank en feesten. In de jaren 80 werd Gainsbourg steeds meer Gainsbarre. Hij verscheen zichtbaar onder invloed van alcohol in talkshows waarin hij een biljet van 500 franc in brand stak uit protest tegen de hoge belastingdruk. In een andere talkshow verscheen hij samen met Whitney Houston die hij schoffeerde door tegen de talkshow host over haar te zeggen “I want to f*** her.”

Op 62 jarige leeftijd overleed Serge Gainsbourg aan een hartaanval in zijn eigen huis op de rue Verneuil in Parijs.

Maison Gainsbourg zal bestaan uit twee adressen in dezelfde straat. 5 bis rue de Verneuil, het huis van Serge Gainsbourg van 1969 tot aan zijn dood in 1991, en 14 Rue de Verneuil, dat het museum, een boekhandel en het café / pianobar Le Gainsbarre zal huisvesten.

Door middel van een 30 minuten durende audio ervaring kan je door het huis lopen en in de wereld van de zanger stappen. Het huis is nog bewaard gebleven zoals toen Gainsbourg er woonde. In het museum leer je meer over het leven, het werk en de carrière van Gainsbourg. Gainsbarre is de pianobar van Maison Gainsbourg, geïnspireerd op de vroege jaren van de muzikale carrière van Serge Gainsbourg waarin hij als pianist werkte in de cabarets van Pigalle. Overdag is het een café-restaurant dat geopend is voor ontbijt en lunch. ‘s Avonds verandert Gainsbarre in een cocktailbar en restaurant. Ook komt er een boekwinkel waar een selectie van boeken, platen, foto’s en andere objecten worden verkocht. Maison Gainsbourg, 5 bis Rue de Verneuil, 75007 Parijs.

Musée de Cluny

Musée de Cluny ligt in het 5de arrondissement van Parijs, in het hart van het Quartier Latin. De collectie bestaat voorwerpen en kunstwerken die dateren uit de middeleeuwen. Één van ‘s werelds belangrijkste kunstcollecties uit deze periode. Het museum is gehuisvest in een 15de eeuws herenhuis, het Hôtel des Abbés de Cluny. De aangrenzende Romeinse baden van Lutèce dateren uit de 1ste eeuw en maken deel uit van het museum.

Het Musée de Cluny sloot in september 2020 de deuren om de renovatiewerkzaamheden, die in 2015 waren gestart, te kunnen voltooien. Een laatste fase van de renovatie om het museum te kunnen moderniseren. Zo wordt het museum toegankelijker voor bezoekers, komt er een ruimer loket, een gereorganiseerde boekwinkel, ruimtes voor educatieve activiteiten en er komt een nieuwe chronologische route door het museum.

De gotische kelder en het Romeinse bijgebouw die tot nu toe niet te bezichtigen waren voor publiek, zullen onderdeel uitmaken van een rondleiding met een gids. De nieuwe chronologische route door het museum neemt je mee van het einde van de Oudheid tot het begin van de Renaissance. Het is de grootste transformatie van het museum sinds de oprichting in 1843. Musée de Cluny, 28 Rue du Sommerard, 75005 Parijs.

Musée départemental Albert Kahn

Na 5 jaar gesloten te zijn opent Musée départemental Albert Kahn haar deuren op 2 april 2022. Het museum is gewijd aan het behoud, de verspreiding en de promotie van het werk van Albert Kahn (1860-1940). Een filantropische en humanistische bankier, die zijn fortuin in dienst stelde van de kennis, begrip tussen volkeren en vooruitgang.

Abraham Kahn werd geboren op 3 maart 1860 in Marmoutier. Zijn familie behoorde tot een kleine gemeenschap van joodse handelaren. Op zijn zestiende besloot hij naar Parijs te gaan en veranderde zijn voornaam naar Albert. Hij startte als eenvoudige bankbediende bij een bank en werkte zich al snel op tot zeer succesvol bankier. In een paar jaar tijd bouwde hij een fortuin op. Hij was 38 jaar toen hij zijn eigen bank oprichtte.

Aan het einde van de 19e eeuw vestigde Albert Kahn zich in een herenhuis in een groen gebied in Boulogne-sur-Seine, net naast Parijs. Van 1895 tot 1920 verwierf hij aangrenzende percelen en creëerde een landgoed van 4,2 hectare. Hij legde hier een ​​tuin aan die zijn ideaal, dat van een wereld in harmonie, weerspiegelde.

Alleen uit succes in het bedrijfsleven haalde Kahn geen voldoening. Kahn was geïnteresseerd in politieke en maatschappelijke vraagstukken en initieerde tal van maatschappelijke projecten. Op het landgoed verwelkomde Kahn zijn gasten voor wandelingen en conferenties in het teken van zijn projecten. Het was het hoofdkwartier van zijn stichtingen, een documentatiecentrum en er was een laboratorium. Op zijn initiatief werd een instantie opgericht die bijstand verleende aan burgerbevolkingen die het slachtoffer waren van oorlog. Hij creëerde ruimtes voor reflectie en debat, waarbij hij mensen de middelen gaf om zichzelf beter te leren kennen en richtte verschillende stichtingen op. Een ander initiatief van Kahn was de oprichting van een beurs dat jonge studenten financiering toekende om een reis van vijftien maanden te maken naar het buitenland, zodat ze “echt met het leven in aanraking konden komen”.

In het begin van de jaren dertig leidden de gevolgen van de crash van Wall Street tot het faillissement van Kahn. De tuinen, de beeldcollectie en een deel van de laboratoriumapparatuur werd in 1936 door het departement Seine gekocht. Kahn bleef tot zijn dood in 1940 op het landgoed wonen. De tuin werd in 1937 voor het eerst opengesteld voor het publiek. De eerste tentoonstellingszaal werd in 1990 ingehuldigd.

In 2015 startte een ambitieus project om het museum te renoveren, herstructureren en uit te breiden. Een nieuw tentoonstellingsgebouw, ontworpen door architect Kengo Kuma, is geïnspireerd op de bijzondere relatie van Albert Kahn met Japan. Er is een bezoekersroute gecreëerd die een duidelijker overzicht geeft van de talrijke foto’s en films evenals de plantencollecties die het museum beheert. Kahn verzamelde een indrukwekkende beeldcollectie genaamd “Archives of the Planet” van 72.000 autochrome foto’s en honderden uren aan film, vastgelegd over de hele wereld tussen 1909 en 1931. De grootste collectie autochromen (kleurenfoto’s op glasplaten) ter wereld.

De nieuwe route geeft tevens een betere beleving tussen binnenruimtes en de tuinen. Er is een Franse, Engelse en een Japanse tuin. Een unieke ervaring om een museumbezoek te combineren met wandeling door een prachtige groene omgeving, net buiten Parijs, maar nog wel in het metro gebied. Musée départemental Albert Kahn, 2 Rue du Port, 92100 Boulogne-Billancourt.